Beschrijving
A01: Psychiatrie’s Geschiedenis van het Expirimenteren.
Voor de Eerste Wereldoorlog werkte de psychiatrie voornamelijk in gestichten, om zorg te dragen voor de krankzinnigen. Daar hebben ze niemand genezen. In plaats daarvan werden patiënten vaak onderworpen aan wrede en onmenselijke psychiatrische experimenten, om ze eerder het zwijgen op te leggen dan om ze beter te maken. Met de Eerste Wereldoorlog kwam de eerste inval van de psychiatrie in het leger. In Duitsland werden soldaten die onbereid waren om terug te keren naar het front onderworpen aan wat ze de ‘Kaufmann - kuur’ noemden. Deze procedure, verre van een ‘kuur’, schoot pijnlijke elektrische stromen door het lichaam van de soldaat terwijl een ‘zorgverlener’ hypnotische suggesties implanteerde. Terwijl de slachtoffers het terecht als marteling beschouwden, werd de ‘Kaufmann - kuur’ door psychiaters als vrij succesvol beschouwd, aangezien het de doodsbange soldaten terug naar de frontlinies kreeg en nogal snel ook. Het was tijdens de Tweede Wereldoorlog dat psychiaters zich werkelijk een weg baanden in de krijgsmachten van de wereld. Maar invloed over de krijgsmacht was pas een fractie van wat psychiaters in gedachten hadden.
Op 18 Juni 1940 sprak psychiater en brigadegeneraal, J. R. Rees de jaarlijkse bijeenkomst van de Nationale Raad voor Geestelijke Gezondheidszorg toe om de ambities van de psychiatrie voor de toekomst in grote lijnen vorm te geven:
„We moeten ons erop richten om het (de psychiatrie) in elke onderwijskundige activiteit van ons land te laten doordringen... Het openbare leven, de politiek en het bedrijfsleven zouden allemaal binnen onze invloedssfeer moeten vallen.”
Om hun doelstellingen te bereiken hadden psychiaters een perfecte test groep nodig:
- Een met een ongelimiteerd, groeiend budget;
- Een proefterrein met een oneindige hoeveelheid mensen, waar elk bevel wordt opgevolgd, zonder vragen te stellen;
- En een waar bijkomstig letsel bestempeld zal worden als ‘geheim’.
Als een brigadegeneraal, wist Rees precies de juiste plek voor dit ‘proefterrein’ en dat zei hij zelf:
„De landmacht en andere krijgsmachtonderdelen vormen vrij unieke experimentele groepen, omdat ze complete gemeenschappen zijn en het is dus mogelijk experimenten op te zetten, wat in het burger leven heel moeilijk zou zijn.”
Het was een sluwe tactiek - speciaal wanneer het naar voren werd gebracht onder het mom van hulp. Soldaten waren immers altijd een ‘geketend publiek’ die orders moesten opvolgen. Aldus, bij het begin van de Tweede Wereldoorlog, expirimenteerden psychiaters overal ter wereld op soldaten met zeer riskante behandelingen - elektroshock, diepe coma en zeer krachtige bewustzijnsveranderende middelen.
Terwijl ze hoe langer hoe meer infiltreerden, raakten ze meer en meer betrokken bij de inlijving, training, discipline en het moreel van het leger- ze gaven zelfs hun mening over de selectie van officieren. Tegen 1943 was de psychiatrie zo diep in het Amerikaanse leger doorgedrongen en ook in het Duitse, Engelse, Japanse, Nederlandse leger etcetera, dat de toppsychiater van de marine, kapitein - luitenant - ter - zee, Francis Braceland, erover opschepte:
„De psychiatrie heeft nu een positie ingenomen bij elke stap van de marinecarriëre, van iemands begin tot zijn uiteindelijke vertrek uit de dienst.”
Veel ervan had met drogeren te maken. Amerikaanse, Britse en Duitse psychiaters gaven vooral stimulerende middelen aan de soldaten om hen wakker te houden, hun terughoudendheid te verminderen en hun agressiviteit te verhogen. De Japanners geb
Kenmerken: Aangeboden in Rotterdam
